پیچ خوردگی مچ پا

اگر تاکنون ورزش را به صورت حرفه ای یا نیمه حرفه ای از جمله دویدن، پیاده روی و یا زمین خوردن را تجربه کرده باشید این احتمال وجود دارد که با پیچ خوردگی مچ پا به عنوان یک آسیب شایع ورزشی مواجه شده باشید.

پیچ خوردگی مچ پا چگونه رخ می دهد

پیچ خوردگی مچ پا، شایع ترین نوع آسیب ورزشی است و تحقیقات نشان می دهد این آسیب، %۱۵-۳۰ از تمام آسیب های ورزشی را تشکیل می دهد.

اگرچه این آسیب، یک آسیب ورزشی متداول است اما معمولا طی فعالیت های روزانه نیز رخ می دهد. پیچ خوردگی مچ پا، اغلب با زنانی که پاشنه بلند می پوشند، مرتبط است.

رباط ها با کمک به پایداری مفاصل، از حرکت بیش از حد جلوگیری می کنند. پیچ خوردگی مچ پا زمانی رخ می دهد که پا فراتر از حرکات طبیعی اش، چرخیده می شود.

این وضعیت می تواند زمانی رخ دهد که پا به طرز نامناسبی به زمین گذاشته می شود، زمانی که زمین ناصاف است یا هنگامی که میزان نامتعارفی از نیرو به مفصل وارد می شود.

رباط های اطراف مچ پا می توانند به شدت کشیده شوند و آسیب ببینند. آسیب رباط باعث التهاب، تورم و کبودی در اطراف مفصل درگیر می شود.

اغلب پیچ خوردگی های مچ پا شامل آسیب به رباط های موجود در بخش خارجی مچ پا است.

علائم شایع پیچ خوردگی مچ پا

علائم پیچ خوردگی پا عبارت اند از:

• ناتوانی در تحمل وزن بر روی مچ درگیر
• درد مچ پا، که می تواند خفیف تا شدید باشد
• کاهش محدوده حرکتی در مفصل مچ
• کبودی
• صدای ترگیدگی در زمان آسیب
• ناپایداری مچ پا (در پیچ خوردگی های شدید)

فیزیوتراپی چه کاری می تواند انجام دهد؟

معاینه جامع داخلی و خارجی توسط متخصصین فیزیوتراپی ، معمولا برای تشخیص پیچ خوردگی مچ کافی است.

حذف احتمال شکستگی حائز اهمیت است و سپس شدت پیچ خوردگی درجه بندی می شود:

پیچ خوردگی درجه ۱: کشیدگی جزئی و مقداری آسیب به رشته های رباط.

پیچ خوردگی درجه ۲: پارگی جزئی رباط. در صورتی که مفصل مچ پا معاینه شود و در جهات معین حرکت داده شود، لقی غیر طبیعی مفصل مچ رخ می دهد.

پیچ خوردگی درجه ۳: پارگی کامل رباط. ناپایداری قبل توجهی رخ می دهد.

تعیین شدت پیچ خوردگی مچ مهم است زیرا این کار، یک چهارچوب زمانی را مشخص خواهد کرد که چه زمانی فرد آسیب دیده می تواند به ورزش یا فعالیت طبیعی خود برگردد.

بر اساس تشخیص، فیزیوتراپیست، یک برنامه درمانی و توانبخشی را تعیین خواهد کرد.

درمان شامل برخی از موارد زیر است:

• استراحت، یخ، فشار، بالا بردن
• ماساژ بافت نرم
• تحرک مفصلی
• الکتروتراپی
• تمرینات محدوده حرکتی
• تمرینات استقامتی
• تمرینات راه رفتن
• تمرینات تعادل
• نوارپیچی (کینزیوتیپینگ)
• اصلاحات مربوط به فعالیت ها
• بازگشت به برنامه فعالیت ها

بدون درمان مناسب، ممکن است اثرات منفی بلند مدت مانند ناپایداری مزمن، کاهش محدوده حرکتی و درد رخ دهد.

تحقیقات نشان می دهد حداکثر ۸۰ درصد از افرادی که دچار پیچ خوردگی پا می شوند، دوباره نیز درگیر آن شده و این امر معمولا به خاطر توانبخشی ناکافی است.

فیزیوتراپی و توانبخشی کافی، برای کمک به کاهش درد، افزایش محدوده حرکتی و به حداقل رساندن خطر پیچ خوردگی در آینده ضروری است.

مراجعه به متخصص فیزیوتراپی، اولین گام برای بازگشت به زمین بازی و از سری گیری تمرینات ورزشی است.

برای درمان آسیب های ورزشی زیر نظر فیزیوتراپیست های با تجربه کلینیک دکتر فاطمه ناجی و یا انجام ورزش درمانی با ما جهت دریافت مشاوره و دریافت نوبت تماس بگیرید.